W Zespole Szkół im. B. Prusa w ramach projektu „Mazowsze — stypendia dla uczniów szkół zawodowych”  realizowanych jest kilka tematów. Stypendystka klasy III w zawodzie Technik żywienia i usług gastronomicznych - Klaudia Kempczyńska, postanowiła kształcić się w kierunku psychodietetyki. Temat, który realizuje, brzmi „Wpływ środowiska rówieśniczego i rodzinnego na rozwój zaburzeń odżywiania o podłożu psychogennym w okresie dorastania i młodej dorosłości”. Uczennica odbyła kilka kursów, na których zdobyła niezbędną wiedzę do realizacji tego tematu. Klaudia przygotowała artykuł na temat niedożywienia, który zaprezentowany jest poniżej.

 

Niedożywienie – formy i wpływ na zdrowie

Niedożywienie oznacza przyjmowanie zbyt małej lub zbyt dużej ilości niektórych składników odżywczych. Może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym zahamowania wzrostu, problemów z oczami, cukrzycy i chorób serca.

Niedożywienie dotyka miliardy ludzi na całym świecie. Niektóre populacje są narażone na wysokie ryzyko wystąpienia pewnych rodzajów niedożywienia w zależności od środowiska, stylu życia i zasobów.

Rodzaje niedożywienia obejmują:

Niedożywienie: ten rodzaj wynika z niewystarczającej ilości białka, kalorii lub mikroelementów. Prowadzi to do niskiej wagi (wyniszczenie), wzrostu do wieku (zahamowanie wzrostu) i wagi do wieku (niedowaga).

Nadmierne odżywianie: nadmierne spożycie niektórych składników odżywczych, takich jak białko, kalorie lub tłuszcz, może również prowadzić do niedożywienia. Zwykle powoduje to nadwagę lub otyłość.

Osoby niedożywione często mają niedobory witamin i minerałów, zwłaszcza żelaza, cynku, witaminy A i jodu, jednak niedobory mikroelementów mogą również wystąpić w przypadku nadmiernego odżywiania. Istnieje możliwość nadwagi lub otyłości z powodu nadmiernego spożycia kalorii, ale jednocześnie niewystarczającą ilość witamin i minerałów. Dzieje się tak, ponieważ pokarmy, które przyczyniają się do nadmiernego odżywiania, takie jak smażone i słodkie potrawy, są zwykle bogate w kalorie i tłuszcz, ale zawierają mało innych składników odżywczych.

Objawy i symptomy - oznaki i objawy niedożywienia zależą od rodzaju. Umiejętność rozpoznania skutków niedożywienia może pomóc ludziom i pracownikom służby zdrowia zidentyfikować i leczyć problemy związane z niedożywieniem lub nadmiernym odżywianiem.

Niedożywienie - zazwyczaj wynika z niewystarczającej ilości składników odżywczych w diecie. Może to spowodować:

            ○          Utrata masy ciała

            ○          Utrata tkanki tłuszczowej i masy mięśniowej

            ○          Zapadnięte policzki i zapadnięte oczy

            ○          Opuchnięty żołądek

            ○          Suche włosy i skórę

            ○          Opóźnione gojenie się ran

            ○          Zmęczenie

            ○          Trudności z koncentracją

            ○          Drażliwość

            ○          Depresja i niepokój

Osoby z niedożywieniem mogą mieć jeden lub kilka z tych objawów. Niektóre rodzaje niedożywienia mają charakterystyczne efekty.

Kwashiorkor, poważny niedobór białka, powoduje zatrzymanie płynów i wystający brzuch. Z drugiej strony stan marazmu, który wynika z poważnego niedoboru kalorii, prowadzi do wyniszczenia i znacznej utraty tkanki tłuszczowej i mięśniowej

Niedożywienie może również powodować niedobory mikroelementów. Niektóre z najczęstszych niedociągnięć i ich objawów obejmują:

○         Witamina A: suche oczy, ślepota nocna, zwiększone ryzyko infekcji

○         Cynk: utrata apetytu, zahamowanie wzrostu, opóźnione gojenie się ran, wypadanie włosów, biegunka

○         Żelazo: upośledzona funkcja mózgu, problemy z regulacją temperatury ciała, problemy żołądkowe

○         Jod: powiększone gruczoły tarczycy (wole), zmniejszona produkcja hormonu tarczycy, problemy ze wzrostem i rozwojem

○         Ponieważ niedożywienie prowadzi do poważnych problemów fizycznych i zdrowotnych, może zwiększyć ryzyko śmierci.

Nadmierne odżywianie - głównymi objawami nadmiernego odżywiania są nadwaga i otyłość, ale może to również prowadzić do niedoborów składników odżywczych.

Ocena niedożywienia - objawy niedożywienia są oceniane przez pracowników służby zdrowia podczas badań przesiewowych. Narzędzia używane do identyfikacji niedożywienia obejmują wykresy utraty wagi i wskaźnika masy ciała (BMI), badania krwi pod kątem statusu mikroelementów i badania fizyczne. Z drugiej strony identyfikacja niedoborów składników odżywczych wynikających z nadmiernego odżywiania może być trudniejsza.

STRESZCZENIE

Objawy niedożywienia obejmują utratę wagi, zmęczenie, drażliwość i niedobory mikroelementów. Nadmierne odżywianie może skutkować nadwagą, otyłością i mniejszym spożyciem niektórych witamin i minerałów.

 

Kolejny artykuł uczennicy, który przygotowała dzięki uczestnictwu w licznych dodatkowych kursach, dotyczy zaburzeń odżywiania.

 

„Zaburzenia odżywiania - etiologia i profilaktyka”

Zaburzenia odżywiania to stany, które obejmują czynniki genetyczne, biologiczne, psychospołeczne i środowiskowe.

Jadłowstręt psychiczny to stan, w którym ludzie ograniczają przyjmowanie pokarmów lub stosują zachowania, aby zapobiec przybieraniu na wadze, z powodu fałszywego przekonania, że  są grubi lub w obawie przed nadwagą lub otyłością. W rzeczywistości osoby dotknięte tym schorzeniem prawie zawsze mają niedowagę lub normalną wagę, gdy stan się zaczyna. Szacuje się, że ponad 90% wszystkich osób, u których zdiagnozowano jadłowstręt psychiczny, to kobiety, często ze średnich i wyższych środowisk społeczno-ekonomicznych. Zaburzenie to zwykle rozpoczyna się w latach między okresem dojrzewania a młodą dorosłością, a średni wiek zachorowania wynosi 18 lat. Rzadko pojawia się anoreksja po 40 roku życia.

Bulimia nervosa to zaburzenie odżywiania charakteryzujące się powtarzającymi się i niekontrolowanymi lub kompulsywnymi napadami objadania się, po których zwykle występują niewłaściwe sposoby pozbycia się zjadanego pokarmu. Najczęściej polega to na przeczyszczaniu przez samo-wywołane wymioty lub nadużywanie środków przeczyszczających, lewatyw lub leków moczopędnych. Osoba z bulimią może potajemnie objadać się w dowolnym miejscu, od raz w tygodniu do kilku razy dziennie. W większości przypadków po napadowym objadaniu się następuje przeczyszczenie. Osoba chora na bulimię może jednocześnie stosować do 20 lub więcej środków przeczyszczających.

Bulimia często pojawia się w późnym okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości, ale może rozwinąć się we wcześniejszym lub późniejszym wieku.

Przyczyny

Ogólnie uważa się, że zaburzenia odżywiania mają podłoże psychologiczne. Jednak, podobnie jak depresja, schizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowa, obecnie uważa się, że mają wiele przyczyn, w tym genetyczne i funkcjonalne zmiany w mózgu. Osoby cierpiące na anoreksję i bulimię zajmują się obrazem ciała, wagą i jedzeniem. Mają również zniekształcony obraz ciała i obawiają się otyłości i przyrostu masy ciała. Osoby z zaburzeniami z napadami objadania się często mają inne problemy psychiatryczne.

Osoby, u których w rodzinie występowała depresja, nadużywanie alkoholu, otyłość lub zaburzenia odżywiania, są bardziej narażone na anoreksję i bulimię. Wydaje się również, że istnieje neurologiczny związek między wzorcami jedzenia (takimi jak dieta i głód), a układem nerwowym i hormonalnym, ponieważ głód, apetyt na jedzenie i uczucie sytości są kontrolowane przez określone obszary mózgu i obejmują szereg układów trawiennych. hormony.

Objawy i powikłania

Osoby z jadłowstrętem psychicznym mogą wydawać się bardzo wychudzone z powodu niedożywienia; czasami przez skórę widać ich żebra. Inne typowe objawy anoreksji to:

zaparcie

zmniejszone libido

odwodnienie

depresja

zawroty głowy

sucha, łuszcząca się skóra

wypadanie włosów

omdlenie lub osłabienie

niezdolność do koncentracji

nietolerancja na zimno

drażliwość

utrata tkanki tłuszczowej

niskie ciśnienie krwi

brak miesiączki

psychologiczne obawy przed otyłością i przyrostem masy ciała

wolne lub nieregularne bicie serca

Podczas gdy większość ludzi odczuwa głód i dyskomfort, gdy ich spożycie kalorii jest niskie lub ograniczone, osoby z anoreksją tłumią ten dyskomfort i zwykle tracą zdolność doceniania normalnych sygnałów głodowych. Kiedy zaczynają głodować, mogą odczuwać euforię, podobną do tego, jak biegacz lub jogger osiąga dobrze znany „haj biegacza”.

Osoba z anoreksją na ogół ma obsesję na punkcie jedzenia i może wykazywać takie zachowania, jak nadmierne liczenie kalorii, zapisywanie przepisów oraz ukrywanie lub marnowanie jedzenia. Często twierdzą, że jedzą znacznie więcej niż w rzeczywistości.

Niektóre osoby z bulimią mogą doświadczać epizodycznej utraty wagi, podczas gdy inne utrzymują prawidłową wagę, a nawet mogą mieć nadwagę. W niektórych przypadkach cykle miesiączkowe mogą zostać zakłócone i zatrzymane, ale zwykle miesiączka zostaje zachowana. Możliwe objawy bulimii to:

odwodnienie (z powodu nadmiernego stosowania środków przeczyszczających lub częstych wymiotów samoistnych)

próchnica i erozja zębów (z powodu kwasów, które są wydalane z powtarzających się wymiotów samoistnych)

niskie ciśnienie krwi

zaparcia

obrzęk gruczołów ślinowych na policzkach

nieprawidłowe poziomy hormonów

problemy z żołądkiem i przełykiem

nieregularne bicie serca

Osoby z zaburzeniami z napadami objadania się doświadczają takiego samego napadowego objadania się, jak u osób z bulimią, ale nie mają zachowań kompensacyjnych, takich jak wywoływane wymioty, po napadowym objadaniu się. Niektóre objawy zespołu napadowego objadania się obejmują:

jedzą więcej w danym okresie niż większość ludzi w podobnych okolicznościach

uczucie braku kontroli nad jedzeniem podczas epizodu

jedzenie dużych ilości jedzenia, gdy nie jest się głodnym

jedzenie samotnie lub w tajemnicy z powodu wstydu z powodu tego, ile jemy

uczucie przygnębienia, poczucia winy lub zniesmaczenia do siebie po epizodzie

Diagnoza

Aby zdiagnozować zaburzenia odżywiania, lekarze na ogół potrzebują jedynie oznak i objawów na podstawie badania fizykalnego oraz szczegółowej historii medycznej lub osobistej. W przypadku osoby z anoreksją podejrzenie może budzić ciągła utrata masy ciała przy niskiej lub normalnej wadze, obsesyjne wysiłki fizyczne, postępujące ograniczanie jedzenia, depresja i spadające stopnie w szkole lub niska wydajność pracy. Osoby z anoreksją często opierają się ocenie medycznej i leczeniu.

Badania krwi ujawniają nieprawidłowości w poziomie hormonów, które pomagają wykluczyć inne schorzenia, które mogą powodować podobne objawy. Nie ma testu diagnostycznego, a rozpoznanie zaburzeń odżywiania się opiera się na ocenie klinicznej.

Aby zdiagnozować bulimię, osoba musi mieć co najmniej jeden epizod nadużywania środków przeczyszczających lub moczopędnych lub wymiotów co tydzień przez 3 miesiące.

Rozpoznanie zaburzenia z napadami objadania się obejmuje epizod napadowego objadania się występujący co najmniej raz w tygodniu przez 3 miesiące wraz z poczuciem braku kontroli nad jedzeniem.

Leczenie i zapobieganie

Osoby z anoreksją rzadko szukają lub chcą leczenia, ponieważ zwykle nie uznają lub nie przyznają się, że mają problem. Często pozostawione jest członkom rodziny i przyjaciołom rozpoznanie zaburzeń odżywiania i nakłonienie ich do poddania się leczeniu.

Anoreksja zwykle nie ustępuje bez leczenia. Osoby z anoreksją potrzebują pomocy medycznej i profesjonalnej, aby wyzdrowieć. Największą przeszkodą w leczeniu anoreksji jest niechęć osoby do poddania się leczeniu.

Podstawowym celem terapii jest przywrócenie pacjentowi normalnej wagi. Suplementy diety są stosowane, dopóki waga osoby nie zostanie uznana za normalną. Ogólnie rzecz biorąc, osoby z anoreksją nie uważają swojego zachowania za nienormalne lub niezdrowe, więc bardzo trudno jest ich przekonać, że mają poważny problem i nakłonić ich do normalnego jedzenia. Jeśli stan jest ciężki, aż do wycieńczenia, zwykle konieczna jest hospitalizacja.

Osoby z bulimią zwykle chcą i szukają leczenia, ponieważ rozpoznają, że ich zaburzenia odżywiania są nienormalne i szkodliwe dla ich zdrowia i szczęścia. Osoby z bulimią rzadko wymagają hospitalizacji. Zwykle są leczeni połączeniem terapii poznawczo-behawioralnej i leków. Często przepisywane są leki przeciwdepresyjne, które mogą zmniejszać głód pokarmowy i epizody napadowego objadania się.

Psychoterapia służy do tworzenia świadomości i edukacji w zakresie wzorców i zachowań żywieniowych, a także do radzenia sobie ze zniekształconymi myślami na temat obrazu ciała i wagi. Terapia grupowa i rodzinna jest powszechnie stosowana w leczeniu bulimii i jest dość skuteczna. Podobnie jak w przypadku anoreksji, wiele osób z bulimią, które zostaną wcześnie i szybko leczone, w pełni wyzdrowieje i będzie cierpieć z powodu minimalnych długoterminowych skutków ubocznych.

Niektóre osoby z zaburzeniami z napadami objadania się unikają leczenia, ponieważ czują się zawstydzeni. Niektórzy nie postrzegają zaburzeń z napadami objadania się jako ważnego schorzenia i dlatego nie szukają pomocy medycznej. Większość pacjentów z zaburzeniami z napadami objadania się jest leczonych psychoterapią, która pomaga im zidentyfikować czynniki wyzwalające napadowe objadanie się i nauczyć strategii radzenia sobie, aby uniknąć działania w odpowiedzi na impulsy z napadami objadania się.

Proces powrotu do zdrowia może zająć dużo czasu, a niektórzy mogą mieć nawrót i objawy mogą  ponownie wystąpić. Ważne jest, aby uzyskać pomoc, jeśli objawy powrócą.

Ps. Kliknij w zdjęcie, aby obejrzeć je w całości :)