NASZ PATRON

Znany powszechnie pod pseudonimem Bolesław Prus pisarz Aleksander Głowacki, urodził się w Hrubieszowie w 1847 roku. Ojciec, oficjalista, ekonom dworski, pracował w Żabczu koło Hrubieszowa i w sasiednich dworach. Przy takim zawodzie nie osiadł w jednym miejscu i nie zbudował własnego domu. Po smierci matki Apolonii Głowackiej z Trembińskich, w roku 1850 wychowaniem Aleksandra zajęła się babka Marcjanna Trembińska mieszkajaca w Lublinie, a po smierci ojca od siódmego roku życia wychowuje sierotę jego ciotka Domicela Olszewska. Poczatki edukacji odebrał przyszły pisarz w domu ciotek. Do Szkoły Realnej wstapił w 1856 roku w Lublinie. Klasę piata ukończył w Siedlcach, gdzie nauczycielem był jego starszy brat - Leon. Naukę w klasie szóstej kontynuował w Kielcach, gdzie również pracował jego brat. Z kieleckiej szkoły w 1863 roku uciekł do powstania. Po kilku potyczkach, ranny, został aresztowany i osadzony w więzieniu w Siedlcach. Dzięki staraniom rodziny, uwolniony wraca do Gimnazjum w Lublinie, które ukończył w 1866 roku z wynikiem celujacym. W tym czasie wstępuje do Szkoły Głównej w Warszawie, na wydział matematyczno-fizyczny. Po dwóch latach nauki porzuca studia rozpoczynajac pracę jako guwerner, a nawet przez krótki czas jako robotnik.


W 1872 roku drukuje pierwsze artykuły na łamach pism pozytywistycznych "Opiekuna domowego" i "Niwy", jednoczesnie współpracuje z pismami humorystycznymi - "Mucha" oraz z "Kolcami". Wydał wówczas "Kłopoty Babuni" i obrazki satyryczne "To i owo". W tym czasie publikował szereg artykułów na tematy społeczne. Przez całe życie pisał "Kroniki Tygodniowe", stanowiace dla niego szkołę pisarstwa. W "Kronikach" przedstawiał żywe obrazy życia społecznego, politycznego i artystycznego. Toczył ostre polemiki, zabierał głos w sprawach narodowych, politycznych i moralnych. Zawarł w Kronikach wiele trafnych analiz i sadów. W 1876 roku ożenił się z Oktawia z Trembińskich, daleka kuzynka ze strony matki. W latach 1876-1884 wkroczył w złoty okres swojej twórczosci nowelistycznej. "Szkice i obrazki", "Przygoda Stasia", "Powracajaca fala", "Kamizelka", "Antek", "Pałac i rudera", to tylko niektóre z jego prac. W latach 1887- 1889 pisze znakomita powiesć "Lalka", w której rysuje obraz rozwijajacego się kapitalizmu. W latach 1890-1893 pisze i wydaje "Emancypantki", powiesć o współczesnej szkole i sytuacji kształcenia kobiet. Po "Emancypantkach" powstaje znakomite dzieło o starożytnym Egipcie pt. "Faraon". Następna po "Faraonie" była ksiażka "Dzieci", analizujaca problem rewolucji 1905 roku. Ostatnia jego praca była publikacja Przemiany, której już nie zdażył ukończyć. Zmarł w Warszawie 10 maja 1912 roku

Pochowany na Powązkach. "Serce - serc" - taki napis umieszczono na jego grobie.

Dzieła Prusa:

• Pałac i rudera (1875;Opowiadanie)
• Przygoda Stasia (1879)
• Powracajaca fala (1880; Opowiadanie)
• Michałko(1880)
• Antek(1880)
• Nawrócony(1880)
• Katarynka(1880)
• Kamizelka (1882)
• On(1882)
• Milknace głosy(1883)
• Grzech dzieciństwa(1884)
• Na wakacjach(1884)
• Omyłka(1884)
• Piesń swiata(1884)
• Żywy telegraf(1884)
• Cień(1885)
• Z legend dawnego Egiptu(1888)
• Sen(1890)

Powieści:

• Dusze w noweli(1877)
• Anielka(1886)
• Placówka(1894)
• Lalka(1890)
• Emancypatki(1894)
• Faraon(1879)
• Dzieci(1909)